Παρτινάρι, Κόντιντο

(Portinari, Μπροντόσκι, Σάο Πάουλο 1903 – Ρίο ντε Tζανέιρο 1962). Βραζιλιανός ζωγράφος και κεραμίστας, ένας από τους μεγαλύτερους εκπρόσωπους της βραζιλιανής τέχνης του 20ού αι. Σπούδασε στο Ρίο ντε Tζανέιρο (1918 – 1920), στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ισπανία, στην Ιταλία και τέλος στο Παρίσι. Από το 1936 ως το 1939 δίδαξε ζωγραφική στο πανεπιστήμιο του Ρίο. Στην περίοδο 1936 – 1945 δημιουργεί το μεγάλο κύκλο των νωπογραφιών του υπουργείου Παιδείας της ΒραζιλίαςΗ εργασία της γης, Τα παιγνίδια των παιδιών, Τα τέσσερα στοιχεία. Γύρω στο 1940, εμπνεόμενος από την ιταλική τέχνη, εισήγαγε στη ζωγραφική του στοιχεία αναγεννησιακά, δεν άργησε όμως να στραφεί προς τη δραματική αφήγηση. Η τεχνοτροπία του, έκφραση ενδιάμεση μεταξύ ευρωπαϊκού πολιτισμού (Πικάσο, υπερρεαλισμός) και ιθαγενούς τέχνης, είναι ένας γεωμετρικός εξπρεσιονισμός, που τονίζεται από ισχυρές αντιθέσεις των όγκων, από ένα τραχύ σχέδιο και από εικόνες απόκοσμες μέσα σε ατμόσφαιρες τροπικές. Τέτοιου τύπου είναι τα έργαΘύματα του πολέμου, Θύματα της ξηρασίαςκαι Παιδί που κλαίει(1945),Βραζιλιανός ληστής και γυναίκακαι Γυναίκα που κλαίει (1947). Δύο μεγάλες τοιχογραφίες του Π. Ο ΠόλεμοςκαιΗ Ειρήνηβρίσκονται στο Μέγαρο των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη. Κάντιντο Πορτινάρι: σχέδιο με χρωματιστά μολύβια, εμπνευσμένο από τη μορφή του Δον Κιχώτη. Η ζωγραφική του Πορτινάρι έχει τις ρίζες της στην τοπική λαϊκή ζωγραφική. Το «Ανάπηρο κορίτσι» (1945) του Βραζιλιάνου Κόντιντο Παρτιντίρι (Μιλάνο, Δημοτική Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης).